วันนี้หลังจาก 12 ปีแห่งสันติภาพที่ยั่งยืน รากฐานของรัฐยังคงเปราะบางแม้จะมีสถาบันประชาธิปไตยเกิดขึ้นก็ตาม เสรีภาพของสื่อ สิทธิส่วนบุคคลต่อรัฐ การแบ่งแยกอำนาจ (การตรวจสอบและถ่วงดุล/หลักนิติธรรม) และการแบ่งแยกที่ชัดเจนระหว่างรัฐกับศาสนายังอยู่ในขั้นตอนที่ยังไม่พัฒนาการเป็นปรปักษ์กันทางชาติพันธุ์ที่เกิดจากการครอบงำของชนกลุ่มน้อยเหนือคนส่วนใหญ่ได้ลดหลั่นกันเป็นการแบ่งแยกระหว่างชาติพันธุ์ ความไม่เท่าเทียมทางเพศยังไม่ลดลงเช่นกัน ความโปร่งใสและความซื่อสัตย์ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่สำคัญที่สุดของการปกครองในระบอบประชาธิปไตยยังไม่ได้ฝังอยู่ในสังคม
ความไม่เท่าเทียมกัน
ทางเศรษฐกิจและสังคมแพร่หลาย ความตึงเครียดทางชนชั้นยังแทรกซึมเข้าไปในเรื่องเล่าทางการเมืองส่วนใหญ่ของประเทศ ลักษณะภายในของกองทัพที่ทำให้คนชั้นล่างเห็นอกเห็นใจต่อการเคลื่อนไหวที่ก้าวหน้าและทำให้พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มผลประโยชน์/ก่อกวนต่อต้านชนชั้นสูงยังคงอยู่เช่นกัน
ที่สำคัญระบบครอบครัวชุมชนอ่อนแอลงเพราะสงคราม โอกาสในการทำงานในภาคทางการสำหรับพลเมืองส่วนใหญ่มีจำกัด ความสมดุลระหว่างการทำงานและชีวิตครอบครัว การดูแลเด็ก โปรแกรมหลังเลิกเรียน การดูแลผู้สูงอายุ บริการช่วยเหลือครอบครัว และการบังคับใช้บริการคุ้มครองเด็กยังไม่ได้รับการตระหนักในระดับประเทศ หลังทำให้กรณีของนโยบายครอบครัวแห่งชาติ
ผู้ทำรัฐประหารในปี 2523 ปฏิเสธรัฐบาล Tolbert ในเรื่อง “การทุจริตอาละวาด” ซึ่งเป็นเหตุผลพื้นฐานสำหรับการทำรัฐประหาร พวกเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อคำมั่นสัญญาที่ทำไว้กับชาวไลบีเรีย
จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาใช้การวิเคราะห์ของคณะกรรมาธิการบราวเนลล์และรายงานอื่น ๆ ที่อ้างถึงเพื่อสร้างสังคมที่มีส่วนร่วม ชาวไลบีเรียจะยกโทษให้พวกเขาและปล่อยให้ประเทศได้รับการเยียวยาหรือไม่? การกระทำและการเพิกเฉยของพวกเขานำประเทศไปสู่วันที่ 24 ธันวาคม 2532 เมื่อประเทศเข้าสู่สงคราม
พวกเขาไม่สามารถเอาชนะความชั่วร้ายที่มีมาช้านานในชีวิตชาติของเราได้ ไม่ว่าจะเป็นการคอรัปชั่น ความไม่เท่าเทียม และความคลั่งไคล้ทางชาติพันธุ์ กลับขยายการกีดกันและการได้มาซึ่งความมั่งคั่งอย่างผิดกฎหมาย สามสิบเจ็ดปีต่อมา เรายังไม่สามารถสร้างสังคมแห่งโอกาสได้ สถานที่และสภาพของการเกิดยังคงเป็นตัวกำหนดผลลัพธ์ชีวิตของคนๆ หนึ่ง และอนาคตของชาติยังคงมืดมน
ข้าพเจ้าควรกล่าวอย่างหนัก
แน่นว่าสาเหตุที่แท้จริงของการรัฐประหารในปี 2523 นั้นซับซ้อน พวกเขาเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบนโยบายทั้งในประเทศและต่างประเทศ เราจึงไม่ควรมองข้ามสมการด้านใดด้านหนึ่งและละเลยอีกด้านหนึ่ง
เราไม่สามารถเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริงที่ว่าประธานาธิบดี Tolbert ดำเนินนโยบายต่างประเทศที่เริ่มเอนเอียงไปทางกลุ่มตะวันออกแทนที่จะเป็นตะวันตกเห็นได้ชัดว่าฉันไม่ใช่นักเรียนด้านนโยบายต่างประเทศ แต่เพื่อความสมดุล ฉันต้องเชิญมุมมองสองด้านเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางทีผู้ที่ผ่านการฝึกอบรมด้านนโยบายต่างประเทศมาอย่างเพียงพออาจเลือกที่จะแก้ไขปัญหานี้จากจุดที่ได้เปรียบ
กลุ่มสิทธิที่มีฐานอยู่ในสหรัฐอเมริกา “Universal Human Rights International (UHRI) ขอเรียกร้องให้รัฐบาลไลบีเรียผ่อนผันวีซ่าให้แก่ชาวไลบีเรียโดยกำเนิดซึ่งได้รับสัญชาติของประเทศอื่น ๆ เพื่อค้นหาทุ่งหญ้าสีเขียวและความปลอดภัยในช่วงที่ร้อนระอุ วิกฤตการณ์ทางแพ่ง
Rev. Torli Krua หัวหน้า UHRI เชื่อว่าสิ่งนี้จะกระตุ้นให้ชาวไลบีเรียเหล่านั้นมีส่วนร่วมกับภาคเอกชนอย่างมีความหมายและจัดหางานให้กับคนจำนวนมากที่บ้าน โดยเสริมว่า “นี่ไม่ได้แปลว่าพวกเขาควรได้รับอนุญาตให้ถือสองสัญชาติ”
Credit : สล็อตเว็บตรง
